Fısıltımda ki o sessiz çığlıklar, haykırışlar..
kimse duymaz bilemez ama içimde bir yerlerde hep bir isyan..
Neden anlamaz beni kimse.. Birini tanımak için onu yaşamak gerekir..
Yaşayın tanıyın beni derim; kaçarlar.. Gidin derim; üzerime gelirler..
Severler beni çok severler ya o yüzden ihanet ederler..
Değer verirler, işte bu yüzden de uzaktadırlar..
off.. kaç gün oldu evden çıkmayalı.. perdelerim kapalı..
Dışarıda daha fazla insana benzeyen tuaf yaratıklar görmek istemiyorum..
İşte bu yüzden balkona bile çıkmıyorum.. Onlarla aynı havayı solumak zararlı bana.
Sesizlik yine çöktü üstüme.. Karanlık yine en derinimden vurmaya başladı..
nefeslerim anlamsız.. Ben dayanamıyorum, kalbim sen bari dayan.
Biri var biliyorum. Biliyorum, anlıyorum ama, Susuyorum, anlatamıyorum.
Aslında korkuyorum..
Ya ben Artık.. oofff... BİLMİYORUM