...GOTHİC SSİİRLER...

Hayat akarken damarlarından
Catlıyor toprakların yuzune vuruyor gunahların
her acının ardında oluyor olduruyorsun
bıtmıyor ıcındekı karanlık acılar
tukenmıyor kustugun butun nefretler

mahserın geldıgı yerdenım
korkunun sarkısı meledılerde saklı
ve kutsal canlar calarken bır gun daha ıcın
son gununu yasa hayat akarken damarlarından

ızlıyor olacagım senı karanlık odanda
gun sayıyorum gelmen ıcın yanıma
aynaya her baktıgında goruyormusun gunahlarını
son gununu yasa hayat akarken damarlarından

cehennem ateslerı kuıllenıyor yenıden
yaklasıyor olumun sesı en derınden
dıpten dıbe vururken bedenın
kalbın hızlı carpmaya baslıyor olumun baslangıcı geldıgı ıcın


sen tanrı degılsın yargılıyor olduruyorsun
bıtmek bılmez ac gozlulugunle saldırıyorsun
sanıyorsun hıc bır seyın sonu yok
son gununu yasa hayat akarken damarlarından

Git ruhuM giT...Sen De giT ...

Biri vaR karşımDa
Nefret doLu gözLerLe baKıyor suratıMa
SöyleyeCekLeri var sanKi
Ama diLi varmıyoR konuşmaya...
Nefretini öLçüyoR beLki akLında
Sonra söyLeyeck bişey buLamıoR
TükürüyoR suraTıma
Haksız oLduğu haLde...

Sonra ruhumDa köTülüyor beni
Nefret eTtiğini söyLüyoR benDen
ÇıkıP gitmeK istiyormuş beDenmDen..

Kim var ki zaTen kim kaLdı Ki...

Geceleri düşünme..kabusların olurum


geceleri düşünme* kabusların olurum
* uyanmak istediğinde çırpınıp bırakamadığın*
çağırdığında yanında olan ama
asla ulaşamadığın sahip olamadığın
gözlerime bakma* affetmem
unutulmazın olurum aklından çıkaramadığın*
eğer baktıysan sakın kaçırma
gözlerini* cesaretsizlikle suçlarım
geçmişine hapsadersen beni*
geleceğinde göremezsin*uçar gider seni bensiz bırakırım
öncelerimi sorma asla* cewapları
ağır gelir kaldıramazsın* sonun olurum
sonralarıma karışma* bu benim hayatım*
ben yolumu her şekilde bulurum
alışma bana ne yapacağım belli olmas*
bugün warım* yarın birden yok olurum
dokunma bana* kapanmamış yaralarla
doluyum* canımı acıtma bir yarada sen acma
sewme beni* yoğun duygularımda
kaybolursun* tutuştururum
isteme beni*yasaklarla
boğuşursun* engellerle doluyum
çözmeye çalışma sakın*
seninle karışır iice kördüüm olurum
anlama beni* ben kendimi
anlarım*ben bööle mutluyum
aşkı yaşatmamı isteme asla* ben aşka yıllardır inanmıyorum
güweniyorsan kendine inandır beni
aşkın warlığına* sonucunda öyle bir aşk yaşatırımki wazgecemezsin* tutkun olurum
yıkabilirsen duwarlarımı* sakın bırakma beni* tüm tutkularım we gücümün arkasında hala minik bir çocuğum* büyütemezsen kaybolurum

bu gece aqLıcam

Birazdan akşam olacak bitanem
Yalnızlık aç kurtlar misali
Üstüme çullanacak
Ben çaresizlik içinde
Sana teslim olacağım
Kör sağır gecelere tutsak
Sana mahkum yaşayacağım
Özlemin devleşecek içimde
Yüreğim titreyecek
Ellerim soğuyacak sensizlikten
Dudaklarımdan* şarkımız dökülecek
Yarım yamalak* bir kez daha
Seni sensiz yaşayacağım
Bu gece ağlayacağım sevgilim
Hangi saatte bilinmez
Kendimi bir kenara çekip sorgulayacağım
Ne yapmak istiyorsun* böyle nereye gidiyorsun deyip*
Biraz da çatacağım
Hatırladıkça seni
Sevdan kokacak evimin her yanı
Sensizliğin çaresizliği çökecek
Kan gibi yüreğime
Kahredecek yokluğun beni milyon kere
Bu gece ağlayacağım sevgilim
Sen de benimle ağlayacaksın
Uzaklarda bir yerlerde
Biliyorum* biliyorum ki
Yüreğin yüreğime değecek
Aynaya baktığımda
Hep ben yerine sen olacaksın
Adını bile bilmediğim bu duygular için
Sen de* sen de benimle ağlayacaksın

Her CümLenin Sonuna 3 NokTa (...)

Her Cumlemin Sonu 3 nokta ile bitiyor ...
herzaman birseyler eksik kaliyor ...
bir turlu anlatamiyorum kendimi ...
sanirim Tanri bunu istiyor ...

Kadere inanmami bekleme benden...
Nasil bir Tanri cekmemi bekleyebilir bu acilari...
isyan etmeden * ebediyen !...
yoksa hak edicek birseylermi yaptim dogarken ?...

bir ciglik atiyorum kimsenin duyamadigi...
bir cumle kuruyorum kimsenin anlamadigi...
beni anliyan birinin cikicagini umarak yasiyorum...
umudumun bittigi yerde hazir dar agaci ...

bir insanin ruhuyla kavgali olmasi nedir bilirmisin ?...
bunu anlatamam * yasamadan ogrenemezsin...
Tanri ne zaman adil davrancak diye beklerken...
ummadigin bir anda yeni bir cileyle tanisiverirsin...

atan kalbim sanmaki benim icin atiyor...
sadece kisir donguyu tekrarlaniyor...
dogan gunes sanmaki benim icin doguyor...
bu cocuk sadece geceleri mutlu oluyor...

gólgemdi her daim dostum...
icimi doktum ona * nefretimi kustum...
gólgemdi her daim arkadasim...
her aciyi beraber cektigim tek yoldasim ...

pıhtılaşmış yara gibi gözlerin

pıhtılaşmış yara gibi gözlerin
kocaman kara kara bakıyorsun
ne zaman kaçırsam gözlerimi ağlıyorsun
berzahtayım
biliyorum günahlarımı
beklemekten başka çare yok
alem-i erbahın sonu gelmiş
sen geçmişsin yamacımdan
zaman pişmanlık zamanı
pıhtılaşmış kabuklarında gözlerinin
görsemde* bilsemde* anlasamda
geç artık çok geç
alem-i berzahtayım
bekliyorum
nisvanıma bulanmış merhameti*
son kez umuyorum affedilmeyi
ve son kez anlıyorum kendimden başka

Caresiz kalmisim su yalan dÜnyada
Caresiz kalmisim su yalan dÜnyada
Asksiz kalmisim bu hayatimda
Istemiyorum* kÜstÜm artik bahtima
Durma* git.. inanmiyorum artik sana

Bes paraya degmez* bir yalanla..
Ihanetin vurdu beni. izi sirtimda..
Hayallerin birakmiyor.. sensin aklimda
Durma* git.. inanmiyorum artik sana

Bundan sonra sen yoluna ben yoluma
Niye gitti diye kendi kendine sorma
Sevdan yakti beni..ama sen alinma
Durma* git.. inanmiyorum artik sana

Kanmistim o gÜzel gözlerine..
Inanmistim .. o sevgi dolu dillerine
Asik olmustum o melek yÜzÜne
Durma* git .. inanmiyorum artik sana

Mezar'a Dogru...

Sevmek istedim seni
Hep yanında kalmak istedim
Bir ömür gözlerine bakıp
Ellerini tutmak istedim
Yasamak istedim senle askı
Sevgiyi doruklara cıkarmak
Ölümüne sevmek istedim seni
Hep savamsak senin için
Bütün güçlüklere karsı gelmek
Ve yaptımda
Taki sen beni
Öldürüne kadar
Hancer gibi sözlerini
Seni sevmiyorum deyişini
Duyana kadar
Haykırıslarımı duydu dünya
Yalvarıslarımda agladı insanlar
Yakarıslarımda acı cektiler
Sen yinede braktın beni
Aldırmada hiç birseye
O büyük sevgiyi görmezden gelip
Terketten ölümüne
Simdi yasayan bir ölü
Simdi bir acı yıgını
Bakıyor sana
Benim içi iki yer vardı hayatta
Ya kalbinde kalacaktım
Yada mezara konacaktım
Beni kalbinden attın
Simdi bana bir iyilik yapta
Beni kalbinden atan eller
Beni mezara da koysun

Yaşamak Nerdeysen Çık....

Diz çöktü adam ve dedi ki '' yaşamak nerdeysen çık''
Çıkmadı saklandığı yerden yaşamak!
Duymadı sanki sanki adam hiç konuşmamış gibi durdu sonra...
Konuşmadı duvarlar adamla saksıdaki hiç bir çiçek gülümsemedi
Çerçevelerdeki resimler çevirdi yüzünü
Soba yanmadı hiç yanan vardı yerine çünkü...

Kalktı ayağıya adam ve dedi ki '' yaşamak nerdeysen çık''
Yaşamak çıkmadı hiç olduğu yerden!
Bir ıslık bile çalmadı rüzğâra tutup yanaklarını
En iyi bildigi şarkıyı bile söylemedi
Pencereler kapandı açılmadı
Kapılar gıcardamadıkapının kolu düştü yere tutamadı adam
Kaç kolu vardı unutmuştu çünkü...

Yürüdü adam ve dedi ki ''yaşamak nerdeysen çık''
Bakmadı yaşamak sesin geldigi yereçıkmadı hiç
Yaralı bir kuş konmadı avludaki dalına ağacın
Ağaç dallarını kendine saplamıştı zaten
Toprak suyunu kabullenmez olmuştu
Akasyalar açmadı çiçeklerini beyazlar giyip
Beyazı karaya boyamışlardı çünkü...

Döndü adam ve dedi ki ''yaşamak nerdeysen çık''
Kulaklarını tıkadı ve göstermedi yüzünü yaşamak çıkmadı
Gece ağlamadı
Bulut ayı saklamadı yıldızlar karışmadı sese
Bir gülümseme duyulmadı
Bir karanlık vardı etrafında adamın bir sabahın menzili
Bakamadı adam
Kaç zamandır gözleri yoktu çünkü...

Durdu adam ve dedi ki ''yaşamak nerdeysen çık''
Çıkmadı yaşamak uykudaydı sanki
Paramparça oldu yüreginde sakladığı her şey
Günler bir garip aylar muzdarip
Yıllar geride kalmış yüzyıllar hiç olmamış
Saat yolunu şaşırmış yelkovan hep yerinde kalmış
Zaman durmuştu çünkü...

Gözleri ufka baktı adam ve dedi ki ''yaşamak nerdeysen çık''
Çıkmadı yaşamak
Daha bir gizlendi gizinde ortada kalan yaşama bakarak!
Tınısını kimse duymadı kemanın tellerindeki
Rengi belirmedi gidenin ardından söylenen türkünün
Uslanmadı çocukluğundan getirdiği çocuk
Us'unda kalmadı bir gelincik sabahı;
Gece bitmemişti çünkü...

Sendeledi adam ve dedi ki ''yaşamak nerdeysen çık''
Yaşamak baktı sadece görmedi adam;
Çıkmadı saklandığı yerden
Aşk yerini yalnızlığa-yalana
Sevmek bıraktı kendini tanımsızlığa-talana
Umut olmamış gibi durdu uzakta
Bir eli cebinde ağladı gökyüzü;
Gülmeyi unutmuştu yeryüzü çünkü...

Düşledi adam düşlerini ve dedi ki ''yaşamak nerdeysen çık''
Bir kâğıt gibi buruşturup attı düşlerini adamın
Ve saklandığı yerden çıkmadı yaşamak
Ne bir sese sarıldı sessizlik
Ne sessizliğe koştu bir çığlık
Kızıllığı unuttu sevişmeler
Teninde bir ter damlası bile yoktu
Boynunun narinliği omuzlarının kıvrımı
İpil ipil uyanıp yanan alevi
Ve bedeni bir kadının saçlarını savurup kalışı yatakta!
Öpüşler artık kanatmayacak
Bir diş izi bile kalmayacaktı dudaklarda;
Öpmeyi unutmuştu adam çünkü...

Yaktı cigarasını adam ve dedi ki '' yaşamak nerdeysen çık''
Yüzünü çevirdi yaşamak ve çıkmadı yerinden
Nefes nefese çekildi cigaradan duman
Yarım kaldı ateşi
Kül tablasında külü bile durmadı
Kibrit atmıştı kendini bilinmeze
Tütün kokusunu yitirmiş
Karanfilinin boynu bükülmüş solmuştu çünkü...

Uzandı yatağına adam ve dedi ki ''yaşamak nerdeysen çık''
Dinlemedi yaşamak çıkmadı uykusundan uyanıp
Düşler daha bir gri
Uykusuzluk daha bir aldı başını gitti
Yastığındaki gülücükler kana özendi
Yıldız ay bulut
Yer gök sonsuzluk tek kelime bile etmedi
Konuşacak bir dili yoktu çünkü...

Gözlerini kapattı adam uzandığı yatağında dedi ki ''yaşamak nerdeysen çık''
Ve sustu;
Bir daha açmadı gözlerini çünkü...

Korkuyorum artık yanlızlıktan

Siyah ve karanlık odamdan.

Elbiselerimin gece yarısı canlanmalarından ve

Oyuncak askerlerimin canavarlaşmasından korkuyorum

Korkuyorum artık insanlardan ve bakışlarından

İçsel dünyamdaki hayallerimden korkuyorum

Karanlıklar lordunun şeytanın beni almasından korkuyorum

Korkuyorum artık yanlızlıktan

Geceleri tek başıma kalmaktan.

Karabasanların her akşam beni korkutuyo olmasından korkuyorum.

Anlamsızca duvarımda beliren iki karanlık gölgeden ve senden korkuyorum artık

Sen kimsin...

Cevabını bulamıyorum kimdin sen

Herşeyden fazla korkuyorum senden

Herşeyden fazla korkutuyosun beni..

bunca acı tek bir söze nasıl sığabiliyordu...

aldım bu sözü dudaklarınızdan saplayıp kalbimi onunla parçaladım..

o söz ki;

sapladıkça kalbimin her parçasına yüzünüzü yeniden çiziyordu..

şimdi içimde binlerce yüz oldunuz..
şimdi içimde binlerce siz oldunuz..

yalnızsınız..
bilseniz ne kadar suçluyum bunun için..
bilseniz ne kadar acı çekiyorum..
çünkü sevgim çekip alamıyor sizi derin ıssızlığınızdan. oysa ben sizi sizden önce gözlerinizdeki o ıssıkzlıktan dinledim. sözlerinizden de önce.. benimle ölmeye hazır sesinizden bile önce..

yalnızsınız..
bilseniz ne kadar da çaresizim buna çare olamadığım için.. oysa en çok siz de soluk alıp veriyorsunuz diye sevdim ben yaşamı. yaşamın ona kendinizi eklediğiniz yerlerini sevdim en çok. dokundukça çoğalttığınız sevdikçe çoğaldığınız yerlerini.. bu şehirden her ayrılışınızda arkanızda bıraktıklarınızı topladım birer birer.. oturduğunuz çay bahçelerinden yürüdüğünüz sokaklardan ıslandığınız yağmurun damlalarından topladım sizi.. vitrinlerde unuttuğunuz dalgınlığınızı hiç tanımadığım bir kızın su yeşili gözlerinde bıraktığınız mısralarınızı.. bir bunlara bir de her "sevgilim" deyişinizde binlerce çiçek açtıran o büyülü sesinize sarılıp uyuyabildim ancak düşlerime dar gelen tek kişilik yatağımda. soluğumu yalnızca sizin için içimde saklıyorken düşlediğim yarınlara siz nasıl da ben hissedemeden soluksuz kaldınız...

yalnızsınız...
bana git dediniz..
sonra gitme... kal.. dediniz..
hiç farkında olmadan bir tek sözünüzle ittiğiniz o uçurumdan son anda yakaladığınız ellerimle çekip çıkardınız beni. o gece kollarınızda gözyaşlarına boğulmamın sebebini belki hiç anlayamadınız. o "kal"ın benim için önemini hiç bilmediniz...

hiç bilemediniz sizi bir başkasıyla yakalamayı istediğiniz mutluluğa engel olmayı istemeyecek kadar sevdiğimi.. bir başka aşka tututnarak ıssızlığınızdan sıyrılabilecekseniz eğer kalbinizde derin bir suçluluk duygusu pişmanlık ve acıdan başka birşey yaratabilmekten yalnızlığınıza ilaç olabilmekten aciz size zarar vermekten bir adım öteye gidemeyen şu deli sevdamın ağırlığını üzerinizden alıp gidebileceğimi bilemediniz.. aşkımı bir "eflatun ölüm"e sarıp gidebileceğimi..

yalnızsınız..
bilseniz ne kadar suçluyum bunun için..
ah bir bilseniz ne kadar çok acı çekiyorum..
nolur affedin beni.. boyle büyük bir aşkla severek size en büyük acımasızlığı ben yapıyorum..
affedin beni.........
sevgili......

Karanlıklardayım derinlerde.

Ateşlerdeyim küllerde.

Ruhlardayım sahte bedenlerde.

Zindanlardayım esirlerle.

Korkularındayım korkunum.

Düşlerindeyim rüyalarında.

Savunmasızım

Korkağım

Duygusuzum

Aptalım...

Zayıfım güçsüz.

Direnişciyim ama özgür.

Lanetliyim

Cehennemliğim

Ruhsuzum ama ölümlüyüm

annem aldı büyüttü beni

sonradan çıktım sokaklara

evim sokaklar oldu

gözlerimle göremediklerimi

kalbimle gördüm

kulaklarımla işitemediklerimi

ruhumda işittim

annem aldı büyüttü beni

korkular diyarına gönderdi

bır çocuktum büyüdüm

erkek oldum özgür oldum

sonradan gürdüm korktum

annem aldı büyüttü beni

karanlıklar ülkesine gönderdi

karanlıkta kaldım

korktum korkutuldum

sonradan görmeye başladım

ve sonradan duymaya basladım

duygularımı anlatamadım

korktuklarımdan kaçamadım

annem aldı büyüttü beni

sonradan öldürdü

ruhumda canbuldum ve

ruhumu sattım şeytana

sonradan oldum böle

sonradan olanlardanım ben

sonradan ölenlerden

ve sonradan dirilenlerden

Korkmadım şeytandan

Melek demelerinden

Benimle oynamalarından

Korkmadım onlardan

Beni korkutmalarından korkmadım

Şimdi hepsi çok uzaklaştılar

Yine yanlızlıgımda kaldım

Tek başıma bir başıma

Korkmadım onlardan

Korkmadım beni korkutmalarından

Hiç sormadım

Kuralları koydular oynadım

Hep kaybettim en baştan başladım

Oynamaktan çok sıkıldım



Hiç bozmadım

Herşeyi zamana bıraktım

Bu bir kabus uyanırım sandım

Hepsi gerçekmiş bak uyandım



Kuralları koyan

Koyduğunu bozan

Nerde bunun ucu

Var mı bunun sonu

Hep içime attım

Ruhum doldu taştı

Sustukça ben hergün

Hayatın tadı kaçtı

Dayanmak çok zor gördüklerime

Artık oyun benim ve var bir isteğim

Tek tek tek tek tek tek yenerim

Ya da bu oyundan ben giderim



Siz kimsiniz

Hasta düşünceler ürettiniz

Kendi köşenize çekildiniz

Geçmişi böyle mi sildiniz .........

ÇÜRÜMEYE YÜZ TUTUYORUM
Yalnız kalmışım yine
Beynimi sürekli meşgul eden
Beni yalnızlığa iten düşünceler var sadece yanımda ..
Gidiyorum nereye gittiğimi bile bilmeden
Gözlerimde yaşlar ..
Karşımda çıkmaz bir sokak !
Sonu olmayan karanlık bir yer …
Aydınlık olsan da insanı karanlığa iten..
Bakıyorum etrafıma ;
Göremiyorum hiç kimseyi hiçbir şeyi !
Bana görünen sadece karanlık
Ardıma dönüp bakamıyorum …
Bulamıyorum hiçbir yeri
Zaten benim dünüm var zehir gibi . .
Neye ne çare arıyorum ki ben ?!
Kalıyorum o köşede çöküyorum . .
Yorgunum çok yol aldım bu sokakta .
Ağlıyorum çaresizce . . .
Kurtaranım olur mu acaba
Çıkaran olur mu beni de aydınlığa ?
Hiç sanmıyorum ! . .
Beni yalnızlığa iten karanlığa iten kişiler
Beni neden çıkarsınlar o karanlıktan ?!!
Yalnız kalmışım ağlıyorum . .
Bu karanlıkta çürümeye yüz tutuyorum . . .

Yalnız kalmışım yine ,
Beynimi sürekli meşgul eden ,
Beni yalnızlığa iten düşünceler var sadece yanımda ..
Gidiyorum nereye gittiğimi bile bilmeden ,
Gözlerimde yaşlar ..
Karşımda çıkmaz bir sokak !
Sonu olmayan karanlık bir yer …
Aydınlık olsan da insanı karanlığa iten..
Bakıyorum etrafıma ;
Göremiyorum hiç kimseyi , hiçbir şeyi !
Bana görünen sadece karanlık
Ardıma dönüp bakamıyorum …
Bulamıyorum hiçbir yeri
Zaten benim dünüm var zehir gibi . .
Neye ne çare arıyorum ki ben ?!
Kalıyorum o köşede , çöküyorum . .
Yorgunum , çok yol aldım bu sokakta .
Ağlıyorum çaresizce . . .
Kurtaranım olur mu acaba ,
Çıkaran olur mu beni de aydınlığa ?
Hiç sanmıyorum ! . .
Beni yalnızlığa iten , karanlığa iten kişiler
Beni neden çıkarsınlar o karanlıktan ?!!
Yalnız kalmışım , ağlıyorum . .
Bu karanlıkta çürümeye yüz tutuyorum . . .


Gitarların ağlayışını duydun mu hiç?
Ama nerden duyacaksın ki...
Onlar senin için sadece bir eşya...
Ama değiller...
Hiç bir zaman olmadılar.
Metal dinler misin?
Cevabın "hayır" galiba...
Tamam dinleme, sana zorla dinleten yok
Ama sana bir şeylerden bahsedeceğim...
Bazı gruplar vardır, mistik olayları anlatır.
Bazıları ölen sevgiliyi, bazısı ise atalarını.
Ama sen ve etrafındaki çoğu insan onları hep aynı şekilde değerlendirdin.
"Satanist", "Eroinman" vs.
Nereden biliyorsun?
Hiç aralarına katıldın mı?
Ya da zahmete girip araştırdın mı?
Ordan oturduğun yerden ahkam kesmek kolay.
Tamam sert müzik yapıyorlar...
Evet, bazı kötü örnekleri var...
Ama nereden biliyorsun hepsinin aynı olduğunu?
Bir olay anlatacağım sana;
"Grup konserdedir.Sert bir şarkı.
Her şey sert.
Brutal vokaller.
Eski sevgiliye olan kin.
Bağırış, çağırış...
Ama bir an gelir hepsi susar.
Herkes geri çekilir, meydan bassiste kalır.
Bassist başını öne eğer,
Saçları yüzünün görünmesini engeller.
Sonra solosuna başlar.
Solosuna girerken gözünden bir damla yaş akar.
Sonra bir damla daha...
Ve devam eder...Bassist ağlar...
Bassist ağladıkça elindeki gitara daha da içten odaklanır...
Ve gitarıda ağlamaya başlar...
İkiside ağlar, ağlar, ağlar...
Onları anlayanlar da fena olur,
Bazıları gözyaşlarıyla eşlik eder..."
Şu satırları yazarken ben de ağlarım.
Soruyorum sana;
Ben o ağlayan bassistim,
Ya da seyircilerden biriyim,
Hatta o ağlayan bass gitarım...
Ne diyorsun bana;
"Satanist" mi, "Ağlama" mı?


Karanlıklardayım, derinlerde.
Ateşlerdeyim, küllerde.
Ruhlardayım, sahte bedenlerde.
Zindanlardayım, esirlerle.
Korkularındayım, korkunum.
Düşlerindeyim, rüyalarında.
Savunmasızım
Korkağım
Duygusuzum
Aptalım...
Zayıfım, güçsüz.
Direnişciyim ama özgür.
Lanetliyim
Cehennemliğim
Ruhsuzum ama ölümlüyüm

gothic yazılar




-Karanlık, bir ışıkla dehşet verir aslında çünkü yalnız kalamazsın gölgen vardır yanında
-Yalnızım yapayalnız hayat yuolunda belki arkamdan gelenler var ama bakmazlarbana , beni güldürün ama ağlarım ben bedenim alışmış ne de olsa
-Yalnızlık gülümser ekşi ekşi suratıma ben yalnızken ve ağlarken demekki yalnız değilmişim kendimi yalnız sanırken
-Kötümser bir şekilde bakan yok bana karanlık bakar ama o iyidir aslında çünkü düşünme fırsatı verir insana



-Yanında birini ararsan siyaha git orda bulursun beni bazen herkes bişey arar siyahta bense seni sende bak siyaha karanlığa ışığı arama asla ışık acı verir karanlıksa sıkıntı sıkılırsan beni ara burda siyaha git siyahta bulacaksın çünkü seni orda aramaya devam ederken ruhumu siyahta göreceksin.



-Sorma acı hayat bunları duyabiliryorsan sende yaşıyorsun bu acı kuru havayı . İçine çekerek biliyorsun yine yaşadıdığı bazende lanet ediyorsun bazı anlar olur ya o zaman işte.

Neler hissettiğini bende biliyorum ben bunları her dakika yaşıyorum her insan gibi.Sense meleksin anlarsın ama bizim kadar değil...



-Kırmızı kırmızı damlalar yere dökülür onlar benim kanım, ben değil onlar acı çeker yere düşerken ben acı çekerim siz aptal insanlar bana bakarken çünkü size acırım bana küçümser gibi bakıp karşımda dikilirken

-Karanlık bir oda her yer kapkara burda, işte hayat budur herkesi beklerim buraya ama beni yalnız bırakın kendinizde yalnız kalın ancak bu şartla

-Hiç bir şey istemem bir parça gülebilmek için ağlamak daha güüzeldir rahatlar insan ne de olsa öyleyse gel sende bu karanlık ortama

-Bir kaç damla gözyaşı akar gözümden ama napabilirim ki benimde ruhum kayıp hayatın içinde kalbim kırık param parça bir halde ama karanlığın şartı budur mutlu olmalıyım belki de



-İşte bitti .yolun sonu ne kadar inanılmaz diimi? Bak kargalar geçiyor üstümüzden onlarıda biri saldı buralara burda kargamı neresi burası sonra bir ses duyuyorum ve irkiliyorum siyaha hoşgeldin bir şey diyemiyorum.Ah ah daha neler yapacaktım Bitti işte bu kadar oyun gibiymiş hayat kendi canımı aldım ama değmezmiş belkide senin için ta buralara kadar...



-Bazen bir şeyi söylemek yapmaktan daha kolaydır ama bazende bir şeyi yapmak söylemekten daha kolaydır.



-Denizin rüzgarı yüzüme çarparken seni düşündüm.Ayağım yere değerken her adımda seni düşündüm.O acı veren ve nasıl olduğunu anlamadığım bir acı çekerkende hep seni düşündüm hep seni...Ve tabuttada hala seni düşünüyorum...



-Ayaklarımın sesinin duyarken irkilen ve kaçan kuşlar kadar masumdun bazen,bazense rüyalarıma giren ve her yeri mahfeden cani yaratıklar kadar vahşi ama tek bildiğim şey hala seni sewdiğim...



-Gözlerimin ne kadar uzağa daldığı bilmediğim bir anda

İki kuş kondu önümdeki soğuk cama

Biri diğerine baktı ve ağladı

Diğeri küçük ayaklarıyla döndü ve bakmadı

Ağlayan gökyüzüne baktı ve yağmur yağdı birden

Diğeri aldırmadı ıslanmamak için sıçradı aniden

Yağmurda ağlayan kuş yere baktı ve sonra diğerine

Diğeri yere baktığını gördü ama özgürlüğü gördü ileride

Sonra yan pencereden biri çıktı ve ağlayan kuşu alırken

Diğeri uçtu ileri dağlara doğru özgürlüğü ciğerlerine çekerken

Ağlayan kuş esir oluyordu işte diğeri gözden kaybolurken...



- Bazen ağlamak da çözümdür , bir yere sıkışıp yüzünü kapatmakta ama bu çözümler sadece kendinedir.Hayatta değişen bir şey olmayacak...

Hüzün yıldızları parlıyor bugün gökyüzünde,
Bu gece yine için için yanıyorum,
Oturmuş seni düşünüp ağlıyorum,
Seni, gidişini, sevişini, herşeyini...
Unutamıyor işte seni şu yaralı kalbim,
Yaptıklarını hatırlayıp, pişman oluyor...
Seni düşünüyorum bu gece, karanlık gökyüzünde...
Simsiyah gökyüzünde parlayan yıldızları seyrediyorum,
Onları sana benzetiyorum,
Kararmış kalbimin bir kenarında yanan meşale misali...
Dedim ya, seni düşünüyorum bu gece,
Beni sevdiğini, bana nasıl baktığını, bana nasıl güldüğünü,
Ellerimi nasıl tuttuğunu, ellerini nasıl tuttuğumu,
Büyüyen bir ateş gibi sevgimizin nasıl çoğaldığını
Ve birgün ansızın bırakıp gidişini...
Son vedanı hatırlıyorum, gözlerime ağlarcasına baktığını,
Gözlerini kalbime gömdüğünü hatırlıyorum,
Bir daha çıkamasın diye...
Çıkamadılar zaten kalbimden gözlerin,
Ölüler dirilirler mi ki gömülenler çıksın, gitsin?
Gittin son bir veda ile gözü yaşlı,
Elimde kolyen, ardından dakikalarca baktım, ağlamaklı,
Sıkıldım, üzüldüm, perişan oldum ama ağlamadım...
Ağlayamadım, engel oldu gururum, engel oldu aşkım,
Uzaklara gittin, belki birdaha asla geri dönmemecesine,
Özledim seni deliler gibi, özlüyorum hala...
Sen bir yerde ben bir yerde, yinede sönmedi sevgimiz,
Aksine çoğaldı dağlar gibi oldu hasretimiz...
Hep seni hayal eder, hep seni düşünürdüm,
Sesini duyunca yaşar, duyamayınca ölürdüm,
Aradın beni aylarca bir sevgi uğruna,
Ne yazık ki, ihmal edildin bir hata uğruna,
Kırıldın, ağladın, affettin ama hep sevdin,
Beni sevdin gülüm beni, kalbi kırık bir vefasızı,
Yine ihmal edildin yine unutuldun bir hiç uğruna,
Yine kırıldın, yine ağladın, yine affettin...
Bir daha unutuldun, sevdanla başbaşa bırakıldın,
Yine kırıldın, yine ağladın ama bu sefer affetmedin...
Sevdiğini en mutlu gününde öldürdün,
Ve ardına bakmadan gittin...
Beni benle başbaşa bıraktın, yıkıldım, üzüldüm, kırıldım...
Senden ayrılınca kaldım çaresiz, sevgisiz ve birde sensiz,
Hep sensizdim zaten ama şimdiki kadar asla değil...
Parçalanmış bir kalbe sahip oldun mu sen hiç?
Parça parça edilmiş, yıkık ve virane,
Bir o kadarda vefasız...
Önceleri üzüldüm, yıkıldım ama asla ağlamadım...
Geldi geçti deyip senide gözlerin gibi kalbime gömdüm...
Unuttum dedim, unutacağım dedim,
Unutamıyorum dedim, unutmam dedim...
Önce gözlerin sonra sen çıktın kalbimden,
Bir vicdan azabıdır başladı ölü yüreğimde,
Hiçbir şey kalmadı, senden başka kalbimde,
Hatıraların, gözlerin ve sözlerin...
Şiirlerini getirdiler bana,
Beni öldüren şiirlerini...
Vefasız dediğini duydum, yıkıldım,
Düşündüm seni gecelerce daima tek başıma,
Şiirlerin öldürdü, hasretin yaktı yüreğimi,
Kırıldım, üzüldüm, yıkıldım ve en sonunda ağladım...
3 kişi ağladık sana; ben, kalbim ve gözlerim...
Sana yandım, seni sevdim, seni hatırladım heryerde...
Belki birgün sesini duyarım umuduyla
Telefon bekledim günlerce,
Telefon gelmeyip sesine hasret kalınca
Ağladım ağladım,
Sana yaptıklarımı ancak o zaman anladım...
Duydum ki kalbini vermemişsin kimseye,
Olurda içinde görürler beni diye...
Benim kalbimide istediler, ama vermedim kimseye,
Olurda içinde seni görürler diye...
Gökyüzü yıldızlar ile doluydu, ben hep seni düşünürken,
Hüzün yıldızları koydum adlarını, seni hatırlatıyorlar diye,
Aynı onlar gibi sende benden çok uzaklardaydın,
Hep göz kırpardın uzaktan, sessizce,
Bense hep seni bekledim kırık kalbim, yaşlı gözlerimle...
Bazen hayallere dalıyorum, seni düşünüp ağlıyorum,
Seni ve sevgini arıyorum hep kalbimde...
Düşmüyor adın hiç dilimden,
Öleceğim gülüm bir gün ben,
Senin sevginden, senin derdinden...
Bir gün göreceğim yine belki seni,
Seni, beni unutmuş, benim olmayan seni...
İşte o an aşkımın gözyaşlarını hatırlayacağım,
Ve yine bir köşeye oturup ağlayacağım...
Yemin ettim senin üstüne sevmeyim başkasını diye,
Ve heryerde, her zaman tekrarlıyorum yeminimi;
Seni unutmam için öldürseler bile,
Karşılık olarak dünyayı verseler bile,
Darağacı kurup idam etseler bile,
Senden başkasını asla sevmeyeceğim...

gözyaslarım süzülüp dökülmesin üzerine...
gökyüzü benimle aglarken ismini yüregine kazısanda sevdigini anlatacak gücün varmı?..
dudaklarım ismini söylesede, kollarım hayalini sarsada icimi acıtmaktan baska yaptıgın varmı?..
umutlardır insanın sarılacagı,gözlerin bakıslarıdır sevdigini anlatan...
sözlerdir aciz kalıp sevgiyi anlatamayan..
yanlıs anlama yüregim aglamak istemiyorum..
icimi acıtmaktan,gözlerimi aglatmaktan baska yaptıgın varmı?..
her sarkıda hüzünlenip kahrolmaktan,bizim sarkımızda kahırlar dolusu aglamaktan...
hayalleri ,kanayan yaralarına sarmaktan baska yaptıgın varmı?..
yıldızlara benzetip ellerimi uzatıp tutamamaktan, gökkusagını saclarına tac yapamamaktan,
rüzgarların kanatlarına sevdamı yazmaktan,
dudaklarımdaki buseleri kırılıp yerlere dökmekten baska yaptıgın varmı ?
sus be yüregim sus!! köz yapma yaralarımı, yaralarıma saracak sevdammı var..
gözyaslarıma dokunacak ellermi var..
yoksa sana sunulacak bir dilim ask mı var..
ne olur sus yüregim !!! deli rüzgar olup esme, esipte canımı acıtma..
gözlerime kanları doldurma, kefen yapma bedenime herseyi...
sus ne olur...
sus ne olur!.. acıtma canımı bu kadar,dayanacak gücüm yok biliyorsun...
senide cıkarıp canlı canlı gömerim yüregim ...ne olur sussss!!!

Seni Seviyorum...
Hep merak ederdin neden bu kadar çok söylediğimi.Hatta bana kızar ''söyledikçe anlamını yitirir'' derdin.Eğer gerçekten seviyorsan bu cümle söylendikçe anlamını yitirmez.
Çünkü, sevince yalnızca sevdiğin için yaşamak istersin.
Yalnızca yanında olmak, yalnızca onun olmak,
yalnızca onun sevdiklerini sevip sevmediklerinden kaçmak istersin.
Sevdiğin öylesine sarmıştır aklını, fikrini, ruhunu ki herşey sana onu hatırlatır.Yanındayken bile özlersin.Yakınlık bile uzak gelir.
Sen kaybolursun sende , ''SEVDİĞİN'' kalır yalnızca beyninde.
onun bakışıyla bakar , onun diliyle konuşursun.
Gözün ondan başkasını görmez, kulağın ondan başkasını duymaz, elin ondan başkasına uzanmaz olur.
Sen hiç yanındayken özledin mi sevdigini?
Hiç sevdiğine sarılırken hasret buram buram tüttü mü burnunda?
O ellerini tutup sevdiğini söylerken bile sen birazdan gidecek diye kederlendin mi hiç?
İşte böyle ''DELİKANLI'm'' seven sevdiğinde yok olur, feda eder herşeyi sevdiği uğruna..
böyle delice seviyorsan eger ''SENİ SEVİYORUM'' demek ve duymak nefes almaktan daha degerlidir...

Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
içinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlıgın
Ortasında nasil barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi yasa
Bir beşikle bir darağacını
Aynı ağaçtan, ne adına varedebilir?

Sorular sormak icin geldim şu dünyaya
Yasım acıların yasıdır
Boynumu üzgün bir çicek gibi kırıp da
Yollara düştügümde, başımda deniz köpüklerinden
Ya da sabah yellerinden bir taçla
Yürüdüğüme inanırdım - yanılırdım
Geceyi günle, acıyı sevinçle kardığım
Bu söylencenin bir yerinde durakladım
Ve anlatamadım, konuşamadım bir daha.

Acını ödünç ver bana, gözyaşlarını
Damarlarında uyuyan sevinci ödünç ver
Yitirdim çünkü onları da..
Ilenmiyorum, el çırpmıyorum artık
Ne aklımda yaşadiılarım üstüne düşünceler
Ne de geleceğime dair bir tasa.
Gelirken çan çalmıyor yalnızlık
Bir adam, bir sokak, bir ev
Yüzle, gülüşler, susuşlar boyunca

Soruların vardı senin, ne çok soruların
Gözlerin dunyayı eleyip dururdu boyuna
Bir fısıltı gibi başladı sevgim
Çığlık oldu, kağıtlarda çiçek açtı sonra
Sonrası...Mutlu bile olduk bazı
Artık sen yadsısan da ne kadar
Ya da ben bilmiyorum mutluluk nedir
Anlatsın yollar, yollar, yollar...

Şimdi gece, soluğumu verdim içime
Az önce kağıtlara gül kuruları serptim
Dolaplardan kekik, nane kokuları çıkardım
Öylece serptim, seni yazacağım diye
Sen ki, deniz görmemiş bir deniz kızısın
Aklımın almadığı bir yerde, öylesin
Şimdi gece, iki kişilik bu yalnızlık
Bize artık yeter de artar bile...

Dünyanın ölümünü gördüm, suyun toprağın
En yakın dostlarımın birer birer
Vakitsiz açan çiçeklerin, vakitli doğan çocukların
Ölümünü gördüm, ama kimse
İnandıramaz beni öldüğüne sevgilerin!
Yaşam ki bir kum saatidir usulca akan
Dolan sevgilerimizdir biz boşaldıkca
Yaşımız biraz da sevgilerimizin akranıdır
Vereceğimiz tek şey budur dünyaya.

Şu dağılgan yüreğimi, şu köpüklere imrenen
Yüreğimi bir gün yollara atarsam
Bir gün bir nehir yataklarına dolarsam, korkarım
Bütün sözcüklere adını ekleyeceğim
Gecelerdi, solgun - sessiz tüterdi yüzün
Yatağımda bir kımıltıydın, dilimde türkü
Uykusunda konuşurken sesini öptüğüm
Varmak için beyninin kıvrak dağ yollarına
Kokundu, bedenimi saran o ince buğu
Esintisinde usul usul yürüdüğüm
Ki değişmem yaseminlerle, portakal ağaçlarıyla..

Sanki bir adam yürürdü yollarda
Evimin sokağına girer, paspasa ayaklarını silerdi
Kapımı açardı gümüş bir anahtarla
Sanki hep gelirdi, sevişirdik bazı, konuşurduk
Tozlu kitapların yığıldığı odalarda
Kalırdı duvarlarda gülüşünden bir tini
Yatağımda bedeninden bir oyuk.

Benimse ellerim titrerdi, alnının aklığından
Saçlarına saçlarına doğru titrerdi
Şimdi kağıtların üstünde gidip gelen ellerim
Titremiyor artık , yolunu biliyor şimdi
Geceyarılarını çoktan geçti
Bu şiir bitmeyince varolmayacak ellerim
Ellerim uykusuz, ellerim geberesiye yalnız
Süzülüp alçalıyor karanlığa doğru.

Bütün yaşamım seninle geçiyor belleğimden
Seninle var ve seninle sürüp gidecek artık
Bir akdeniz kentinde limon koklayan
Ve hep ufkun ardına bakan çocuk
Acıyı buldu sonunda, kanayan bir gülden
Çaldı yüzünü bir yaşamlık
Geçer şimdi dumanlı bir kentin sokaklarından
Şaire çıkar adı - az buçuk kaçık.

Yeryüzünden silinmiş ırkların sonuncusuyum ben
Oturup da şimdi aşk şiiri yazmam bundan
Gülsün köpek sürüsü, lime lime edip
Bu dizeleri, satsınlar haraç-mezat
Doğru, benden sonra da tufan kopmayacak
Ama haykıracağim laflarını tuzla kesip
Yitip giden bu aşkı, nefesim tukenene dek.

Beynime bir sarkaç gibi vuruyor sorular
Neresinde yanıldik biz bu yaşamın?
Hangi el bozdu büyüyü, hangi yazı
Acılara hüküm verdi, soldan sağa taşarak?
Kalbimde yillardır kabuk bağladı yaralar
Ödüm kopuyor, bir gun hepsi birden kanamaya başlayacak diye
Yenilmeyeceğim, boyun eğmeyeceğim hiçbir şeye
Hep direnen bir yanım kalacak
Adımın soluk izi, acının seyir defterinde.

şimdi gece, bindokuzyuzdoksandörtle
Üçyüzaltmışbeşi çarp - oradayım işte
Yorgun değilim, umarsızım yalnızca
Geçmişle geleceğin öpüştüğü yerde bir nokta
Gibiyim ve çoktan dürüldü defterim
Uçurumlar üstünde uçuşur dizelerim
Onlara köprü olacak bir beden yoksa da..

Bu benim yalnızlığım, dalsızlığım benim
Kana kana içtiğim çesmelerden susayarak ayrılmak
Titreyen bir ışık karanlıklarda
Onu kim görebilir, kim tanıyabilir?
Sonuda hep bir soruyla karşı karşıya kalmak
Boynumun borcu bu, ödenmedi yıllardır.

Her aşktan böyle bir şiir kaldı bende
Yaşamımın bir dilimini özetleyen
Unutuşun çiçekleri bunun için hic açmıyor
Donuyor bir gülüş tek bir dizede
Yaşanmış yüzlerce anı, buruk bir özlem
Çivileniyor beynimin bir yerlerine
Geride -hayır- acılar filan da kalmıyor
Bir boşluk yalnızca, uçurumlara özenen.
Nefret ediyorum ve seviyorum seni
Girdiğin bütün kapıları açık bırak
Birazdan git diyebilirim çünkü..
Çağım yalnız bırakmıyor beni, ellerini
Tutuşumda, usulca öpüşümde dudağını
Çağım aramızda çekilen kanlı bir bayrak
Uzayan, akan bir irin yolu gibi.

Sözcükleri güden çobanları var kalbimin
Beynimin yaşamı saran kıskaçları
Bitsin dediğim yerde bunun icin başlıyorum
Yitirdiğim her şeye dönüp de bakmam bundan
Sensin yalnızlığa uzanan yolların düğüm yeri
Ama şu anda içimde öyle çoğulsun ki
Böyle irkilmezdim dünyayı kucaklasam.

Çapraz yalnızlıklar astım göğsüme
Yollarda bir savaşçı gibi yürüdüğüm doğrudur
Gözlerle, dillerle kuşatilmis bir ülke
kalbimdir ona tek sınır
Susmayı bunun icin severim bir cığlık gibi
Donup kalır sesim kendi göğünde
Onu ne anlayan, ne de duyan bulunur.

Yaşamım sonsuz bir hac yolculuğuna dönüşüyor burada
Kendi içimde ya da uzak yollarda
Bulduğum ve yitirdiğim bütün varlıklar
Bir mozayiğe biçim veriyorlar sessizce..
Bende dünyanın acısıyla sevinci öpüşüyor
Irmakların birleştiği o nokta benim
İtilip tekmelendiğim bütün kapılarda
Bana atılan her taş şimdi çiçek açıyor.

Bir gün anlarsın beni neden suskunum
Dünya içimde konuşurken böyle
Bedenimi aşıyor yorgunluğum
Karşında oturduğum masalardan dökülüp saçılıyor
Bu öyle bir cığlık ki, susuşlar kalıyor geride
Ondan öte her söz bir saçmalığı büyütüyor.

Adını çoktan unuttun yüzün aklımda
Ve bu şiiri neden sana adadığımı bilmiyorum
Ama her güzellik nasılsa kendi adını bulur
Bunun için ben Aşk dedim sana..
Yine de bir çiçeğe bunca yağmur yağarsa
Kökleri toprağı saramaz olur
Üstüne titrediğim her şeyi yitirmeyi öğrendim çoktan

Söylenecek bir tek sözüm kalmazsa
Çizerim yüzünü kuşların kanatlarına
Her çırpınışta gökyüzüne dağılır
Yüzün, hücrelerine varana dek uçuşur.

Kağıtların aklığına aşkın tortusu çöküyor
Parklar, sokaklar, söylenmiş ya da söylenmemiş sözler

Yazdıkça biraz daha unutuyorum seni
Ve her yerde düş tacirleri, şiirseviciler
Bir şeyleri yorumlayıp duruyorlar aptalca
Büyüteçlerle inceliyorlar şu yitik ömrümüzü
Ben aşkın son hasatçısı, son peygamber
Gülünç, soyu tükenmiı bir varlığı oynuyorum boyuna.

Sana artık bir sığınak olsun bu şiir
Noterlere ver onaylasınlar - her hakkı saklıdır
Düşün, kalemimi sen tuttun yazarken
Yeni okula başlayan bir çocuğa yardım eder gibi
Öyle acemilikler yaptım ki ben
Hiç kalır bu şiir onların yanında ve
Nasıl ayaktayım diye şaşıyorum bazen.

Görüp göreceği son şey bu şiirdir dünyanın
Çığlığımdan arta kalan bunlar olacak
Aklımın son kırıntılarını da burada harcıyorum
Bundan böyle ibreler hep eskiye vuracak
Yakınmıyorum, yerinmiyorum hiçbir şeyle
Kalırsa odalarda unutulmuş birkaç şiir
Bir yeniyetmen in altını çizeceği dizeler benden
Senin adın nasılsa bir gün hepsini tamamlayacak...

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde
olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,
orada kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar
kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne
ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.

Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım
seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin
renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir
ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize
tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.

Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar
gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın,
en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki
sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve
ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey
olduğunu anladım seninle...

Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk
yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen
girebilirdin.

Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,
gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,
olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o
doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.

Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim.
Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.

Birazdan akşam olacak bitanem
Yalnızlık aç kurtlar misali
Üstüme çullanacak.
Ben çaresizlik içinde
Sana teslim olacağım
Kör sağır gecelere tutsak
Sana mahkum yaşayacağım
Özlemin devleşecek içimde
Yüreğim titreyecek
Ellerim soğuyacak sensizlikten
Dudaklarımdan, şarkımız dökülecek
Yarım yamalak, bir kez daha
Seni sensiz yaşayacağım...
Bu gece ağlayacağım sevgilim
Hangi saatte bilinmez
Kendimi bir kenara çekip sorgulayacağım.
Ne yapmak istiyorsun, böyle nereye gidiyorsun deyip,
Biraz da çatacağım.
Hatırladıkça seni
Sevdan kokacak evimin her yanı.
Sensizliğin çaresizliği çökecek
Kan gibi yüreğime
Kahredecek yokluğun beni milyon kere...
Bu gece ağlayacağım sevgilim
Sen de benimle ağlayacaksın
Uzaklarda bir yerlerde
Biliyorum, biliyorum ki
Yüreğin yüreğime değecek.
Aynaya baktığımda
Hep ben yerine sen olacaksın.
Adını bile bilmediğim bu duygular için
Sen de, sen de benimle ağlayacaksın...

Bana bunu yapmayacaktın
Öyle sırtımdan vurmayacaktın beni
Gelişin gibi onurlu olmalıydı gidişin
Ve öylesine gururlu bitişin.
Gel gör ki kötü oynadın bu oyunu
Erken düştü masken yüzünden
Demek sen içimde büyüttüğüm bir dev değil
Bir hiçtin
Görüyorsun işte
Gittin
Ve de bittin…

Bana bunu yapmayacaktın
Böyle bir hançerle yıkmayacaktın beni
Bir ihanetin adresi olmamalıydı ayak izlerin
Yoksa ben mi yanlış tanıdım seni?
Yoksa hep böyle kirli miydi senin denizlerin?
İşte ellerimde
Suç ortağın bir sinema bileti
Bir pastane köşesi
Bir tiyatro gişesi.
Bu kadar ucuza gitmeyecektin
Sigara dumanlarında harcamayacaktın bu aşkı
Ve aşk cellatlarına meze yapmayacaktın beni
Şimdi boş bir mezar bulsam
Seni böylesine sevdiği için
Oraya bırakırdım kalbimi…

Bana bunu yapmayacaktın
Böyle küstürmeyecektin şiirlerimi
Kan kırmızısı yağmurlar
Yağdırmayacaktın gecelerime
Kanatlarını kırmayacaktın umutlarımın
Beni böyle çıldırtmayacaktın!

Artık
Adın ihaneti çağrıştırıyor bana
Ve tadın bir yılanın en öldürücü zehrini
Söyle
Şimdi hangi yüreğe saplıyorsun
O acımasız hançerini? ..
Bil ki
Bundan böyle
Yasaklanmış kitaplarım gibisin bana
Yaklaşmam yasak
Dokunmam yasak
Ve ömrümce
Sarılmam yasak sana!