İlk kar tanesi düş_tü gökten…
Avuç içleri terlemiş,soğuk bir el kalemi tutan..Vaat edimiş sözler veriyorum kendime,kimsenin bilmediği..
Beni yakan
Beni vuran
Ahlara vahlara gebe..
Oyun misali,bu kovalamaca.Adı ne olsun diye az düşünmedim değil sonunda ismini de buldum kovalamacanın..
Körebe !!!
Ebe ben,köşelere saklanan ben ve sobelenmeye ürken..Sana rol biçemedim bu oyunda,anla gölgeleri bulmak zor oluyor karanlık odalarda..
Kalbime bir bulut çöreklenmiş nice zamandır, ağlatmıyor, konuşturmuyor.Yorgun kalıyorum,düşüncelerin arasında bir dalga olup gel gitler oluşturuyorum.Dalgaya ben bürünüyor,seni deniz sayıyor bir kavuşuyor bir ayrılıyorum senden.Biraz bitik biraz sevinç dolu.Tıpkı yaşamak gibi-senle yaşıyor sensiz hayata küsüyorum-
Gittin gideli küsüz,barışamadık bir türlü..
Oysaki ay, yüzeyine sermişken parlak gözlerini denizin çarşafına yakamoz olmak vardı.Lakin bu yokluk illet bir şey.Kah fırtınaya kah depreme dönüşüyor.Bazen girdap olup beni içine çekiyor bazen de tusunami olup..
Yalan söylüyorum bir kez daha,
Suç benim..
Acı benim
Kendi hüznümde kendimi boğan da benim,üstelik;
Kurtulamıyor
Ölemiyor
Yokluğunda yok olamıyorum..
İsterdim elbet,
Hüznün deryasında can çekişirken,el uzatanın sen olmasını
Hayaletlerin eli var mı sevgilim?
Varlığına,adına yüklediğim ne varsa,söz,ağıt,sitem,isyan..Misafir eyledim yüzünün güz olduğu odama.Cayır cayır yanarken özleminle,vücudumda tatlı bir esinti anılar,merhemdi ya yaralara o güzel düşler,
Sessizliğinde düşler öl-dü
Öyküsüzlüğümde düşler gömüldü
Çaresizliğimde düşler son gülüşündü..
Şimdi,
Gerçeklerin kol gezdiği
Hayalinin,hayaletinin hüküm sürdüğü çıplak yatağa uzandım
Üstümdekiler bile gizleyemiyor ariliğimi sana
Anlamını sende pekitirmiş ölü hisler,ömrüme ödül müydü ceza mıydı karar veremiyorum..Hüznü sevdim,bu yüzden en çok hüzün senin yüzün senin yüzün benim güz’üm.
Ne çok anlamı barındırıyorsun bende bilsen;
Hüzün = Yüzün
Özlem = Kokun
Tutsaklık = Aşk
Aşk = Sen
Anlamlardan anlam beğen diyemeyeceğim,öyle bir zenginlik ki bahşettiğin yokluk hangi söze işlese hangi dile düşse,
Yokluk anlamına adaş oluyor
Adaş olanlar kızgın demir olup canımı dağlıyor
Ne acım çığlığa dönüşüyor
Ne de gözyaşım beni dağlayan demiri soğutuyor
Biliyorsun ya sevgilim;
Mevsim kış,kış yüreğime alev…
Alıntı....