Aşk ile Arkadaşlık Arasında Bocalayan Bir Devrim Öyküsü

Sağa sola sataşırken cümlelerimin ara sokaklarında
Her sözünü yemin saymıştım senin

Ne vakit boş bulsak meydanı anımsardık bu kan kızılı Nisanı
Sonra karışırdık detone bir sloganın imla hatasına
Polisin ısrarlı anonslarına rağmen dağılmazdı yüreklerimiz
Öyle yakışırdı ki panzerlerin uğultusuna nefesin

Dilimin ucuna kadar gelen küfürleri beğenmeyip geri çeviriyorum…
Aşk uğruna diyorum bütün olan biten aşk uğruna…

Şimdi başka dünyaların anarşistleriyiz
Oysa ruhlarımız aynı urgana asılacak sanırdım
Meyveleri sürekli taşlanan o darağacında
Ne sakıncası vardı ki seni düşlemenin
Malum özgürlük sana yasak
Ben yelken açardım en azından saçlarının lacivert dalgalarına
Yadırgama davetsiz bakışlarımı sevgili arkadaşım

Meşrulaşmış sevişmelerden uzak
Gecenin omzundan öpersin ya mesela
Ayın nabzı düşer hani yıldızlar huysuzlanır
Hislerin arızalanır senin o sıra
Üzerine yürüyen dört duvardan aman dilersin
Öyledir işte nasıl bir geceyse günlerce sürer karanlığı
Bırak da aramızdaki bürokrasi kalsın
Ellerinle temas edemezken kurumsal yalanlar icabı
Ola ki devran döner de lazım olur bakarsın ...

Evet canıma tak ediyor bazen
Amorti dahi vurmayan mahşer kaçkını yalnızlığım
Bazen kırmızı karlar yağıyor şakaklarıma
Güneş utanmazca memelerini açarken
Sezaryen sabahların arifesinde neşterle kesiliyor
Dikkat kesiliyorum
Zorlanıyor haliyle terbiyenin sınırsızlığı
Ve yastığımın yüzü kokunun sarhoşluğunda
Yüzsüzlükle suçluyor beni tam da ben hikâyemize hayıflanırken
Sadece kendime senden bahsediyordum aslında
Günah mı?
Taklitlerinden sakınılması önerilen orgazmlarla
Kuş sütü sponsorlu kahvaltı soframıza henüz oturmamışken
İstersen günaydınlaşmaları da prosedüre uyduralım
Hay aksi acıkmışız da!...

Çok duygusaL bi yazı ve gerçekten zor bi durum