Geçmişe ...

Geçenlerde gördüm ya seni..
Hani önceden olsa içim titrerdi.. Hatta elim ayağıma dolaşırdı
Böyle özlediğimi belli eden bakışlar belirirdi gözlerimde..
Sıkardım hatta kendimi, Boynuna atlamamak için..
Ezilir büzülürdüm karşında..
Sanki bitiren benmişim gibi..
Sevmeyen benmişim gibi..
Ama bunların aksine hiç titremedi içim..
Gözlerim öylesine baktı..
Yüreğim sana bırak sarılmayı yaklaşmayı bile istemedi..
Nefret ettiğimden mi ?
Nefret mi.. Bende sana karşı en ufak bir his kaldı mı ki ?
Düşündüm ama.. Böyle hani senin ‘bu kadar çok düşünme’ demene inat düşündüm..
Seninle ilk başlangıcı.. İlk zamanlarımızı..
Ne kadarda büyülüydü her şey gözümde..
Kısacık bir zamana neler sığdırmışız diye düşünüyorken tam senden sonram düştü aklıma..
Onca zamanım.. Kaybettiklerim.. Kırgınlığım.. Kızgınlığım..
Senin için her gün hiç düşünmeden döktüğüm gözyaşlarım..
O yüreğimde hissettiğim acım..
O hiç bitmek bilmeyen umutlarım.. Belki bazen yalvarmalarım..
Nede aptalmışım..
Sen beni hiç sevmemişken değerimi bilmemişken ben ne cefalara göz yummuşum..
Belki tekrar olur diye..
Dönme ihtimalinin olmadığını bile bile..
Seviyorum yalanına karşın dahada küçülerek ‘sevgim için’.. Birde dön demişim..
Sahiden ben senin gözünde ne değersizmişim..
Ve ben yine söylüyorum ne aptalmışım..
Ne körmüşüm..
Ben aptalmış körmüşümde sendede hiç vefa yokmuş be..
Gözünün önünde çektiğim onca acıya karşılık hak etmediğim laflar üstüne..
Nasıl iç çektiğimi bir bilsen şimdide..
Sanmaki bu iç çekmelerim seni düşündüğüme yada hala seni sevdiğim..
Bu iç çekmeler pişmanlıktan..
Keşkelerime..
Keşke o kadar kör olmasaymışım diye yada o kadar saf olup seviyorum yalanına kanmasaymışım diye..
Arkamdam söylediklerinde cabası bunlarında üstünde..
Göstermişsin beni hiç olmadığım bir kişilikle..
İnan elimde olsa bir saniye düşünmem senide seninle geçirdiğim vakitleride siler atarım geçmişimden..
Bak gör hep sevdim yazdım sevgimi aldım kalemime, Şimdi ise sitem yağdırıyor nefret kusuyorum hayatıma girdiğin güne..
Öyle çok dağıldım öyle çok darbe aldım ki seninle..
Birilerini sevmeyi bırak veremedim bir şans bile..
Tamda böyle bir zamanımda tuttu elimden bir gülümseme..
Hani o yanımda gördüğün ve ‘benden sonra mutluda olabilmiş meğer’ dediğin varya..
Ben kalktım ayağa onun sabrı benim azmimle..
Sanma seni unutmak için onunlayım yada onunlaydım..
Seni bitirene kadar başlamadım..
O senin gibi değil sevmesinide beklemesinide bildi..
Ve bunların hepsi senin aklının alamayacağı ‘benim için’di..
Şimdi yüzümden gülümseme eksik olmuyor.. Yüreğim yine seviyor..
Onu seviyorum..
Neden mi mutluyum ?Sevdiğim yada sevildiğim için değil HAKEDİYOR ve ben gelecekten umutluyum.

wayyy çok güzelmiş